Na dworcu kolejowym PKP w Tarnowskich Górach działa makieta kolejowa Semafor, atrakcja dla fanów modelarstwa
„Na 200 metrach kwadratowych, przy użyciu setek figur postaci i zwierząt, modeli pojazdów, budynków, elementów małej architektury, drzew, niskiej zieleni i elementów infrastruktury odwzorowano wiele ciekawych, tętniących życiem scen. Na torach o łącznej długości 300 metrów, można zobaczyć interesujące modele parowozów, elektrowozów i lokomotyw spalinowych.
Wszystkie pociągi można podziwiać w składach z wagonami towarowymi i osobowymi. Całość, zbudowana w skali 1:32, została stworzona w oparciu o modele niemieckiej firmy Maerklin i wykonana z dbałością o najmniejszy szczegół. Makieta żyje – bezustannie uzupełniana, modyfikowana i rozbudowywana o nowe elementy.”
„Twórcę Muzeum Chleba Piotra Mankiewicza zaliczyć należy do pasjonatów kolekcjonerstwa najwyższego szczebla. Wszystko zaczęło się od niewinnego „zbieractwa” i kupowania eksponatów na targach starości, ale gdy zbiory zaczęły zajmować coraz większą przestrzeń przyszła myśl o stworzeniu muzeum.”
„Muzeum Chleba zostało otwarte w 2000 r. W muzeum zgromadzone zostały stare, zabytkowe narzędzia pracy piekarzy i cukierników. Można się tu zapoznać z historią i tradycjami związanymi z chlebem, z szacunkiem dla niego, jak i z maszynami i urządzeniami do jego produkcji. Zbiory obejmują kilka tysięcy eksponatów w postaci maszyn i urządzeń, pocztówek, zdjęć, obrazów, grafik, publikacji czy książek. Zgromadzono tu również sporo eksponatów (ciekawostek) związanych z dawnym życiem codziennym oraz zrekonstruowano klasę szkolną ze starymi ławkami, tabliczkami, rysikami, elementarzami, tornistrami, czy mundurkami itp. Oprócz lekcji szacunku do chleba i tradycji, muzeum stara się uczyć również kultury osobistej oraz poszanowania dla historii. W programie zwiedzania zorganizowanego jest projekcja filmu pt.”Chleb”, przygotowanie i własnoręczny wypiek bułeczek, prelekcja o historii, kulturze i tradycjach związanych z chlebem oraz lekcja w dawnej klasie szkolnej.”
„Wśród kilku parków założonych w XIX oraz na początku XX wieku na terenach pogórniczych Tarnowskich Gór jest najlepiej zachowanym, najrozleglejszym i najbardziej zróżnicowanym pod względem znajdujących się w nim form topograficznych, obiektów architektonicznych i gatunków roślin. Dzięki decyzji o utworzeniu parku podjęto jednocześnie ochronę wrażliwej na zniszczenie pogórniczej topografii.”
„Teren z pagórkami poszybowymi zachowano jako historyczny, rekreacyjny krajobraz pokopalniany, obecnie stanowiący charakterystyczny wyróżnik 22-hektarowego parku miejskiego w Tarnowskich Górach. Utworzony w 1903 roku jest wczesnym przykładem udanego przekształcenia krajobrazu post-industrialnego, przez zintegrowanie reliktów krajobrazu, ufundowanego na składowiskach skalnych odpadów, z elementami rekreacyjnymi dostosowanymi do potrzeb lokalnej społeczności, która nadal uznaje działalność górniczą za ważny element tożsamości kulturowej regionu.
Charakterystycznie pofałdowany teren parku obsadzono drzewami i krzewami, wytyczono alejki i niewielkie polany, przez co wykreowano osie widokowe, interesujące zarówno z bliskiej jak i w dalszej perspektywie. W miejscu największego skupienia zapadlisk po wybierkach odkrywkowych utworzono niewielki staw, dziś fontannę, oraz sieć ścieżek z ławeczkami, wkomponowaną w zróżnicowany teren. Rozmieszczono też na nim obiekty małej architektury parkowej. Zachował się m.in. kiosk gastronomiczny, w formie malowniczego drewnianego pawilonu z dekoracyjnymi detalami architektonicznymi.
Wyróżniają się dwie główne części parku: obszar reprezentacyjny z obiektami rekreacyjnymi i sportowymi oraz obszar leśny, ze znacznie mniejszą ingerencją w krajobraz.
Duża hałda w najstarszej części parku, jest centralnym punktem pierwotnego założenia. Wieńczy go kryta dachem altana o konstrukcji słupowej, wzniesiona z drewna na planie sześciokąta i otwarta na boki. Imituje stare nadszybie. Podobne konstrukcje były niegdyś częste w krajobrazie Tarnowskich Gór. Z altany, do której wiodą kamienne schody od strony wschodniej, zachodniej i południowej, otwiera się panorama na część parku.
U stóp kopca zmontowano metalową pergolę o długości kilkunastu metrów. Altanki i niewielkie stylowe, drewniane budynki ustawiono w różnych miejscach reprezentacyjnej części parku. Umieszczono tam też kilka głazów narzutowych oraz dwie zdobione rzeźbami donice liczące sobie już ponad 100 lat.
Obiekty sportowe w parku to: korty tenisowe, boisko zamieniane kiedyś zimą w lodowisko, górka saneczkowa. Są dwa obiekty gastronomiczne i muszla koncertowa. W miejscu starego, wyposażonego w huśtawki z drewna, jest dziś nowoczesny plac zabaw dla dzieci. Park był kilkakrotnie powiększany dzięki darowiznom i przejęciom gruntów przez miasto. Obecnie zajmuje obszar 22 ha, na których występuje 50 gatunków i odmian drzew oraz krzewów. Bytują w nim ptaki i wiewiórki.”
„Muzeum w Tarnowskich Górach rozpoczęło swoją działalność w 1958 roku. Idea utworzenia miejskiego muzeum pojawiła się jednak dużo wcześniej. Jego zalążkiem miał być zbiór zabytkowych monet, przekazany tutejszemu magistratowi przez jednego z mieszkańców Tarnowskich Gór w 1886 roku.”
„Trudno ustalić dalsze losy zaginionej kolekcji numizmatów: wiadomo, że w 1900 roku zbiór liczył 382 obiekty, a jego przejęciem zainteresowane było wrocławskie Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności.
Do koncepcji miejskiego muzeum powrócono w okresie międzywojennym. Z myślą o przyszłej instytucji zabezpieczono m.in. monety i dokumenty, wydobyte w 1927 roku z gałki wieży tarnogórskiego kościoła św. św. Piotra i Pawła. W kolejnej dekadzie, wraz z pojawieniem się planów turystycznego udostępnienia fragmentów tarnogórskich podziemi, rozpoczęto akcję gromadzenia zbiorów dla planowego muzeum. Fryderyk Antes, ówczesny burmistrz Tarnowskich Gór, wystąpił wtedy do władz państwowych o zgodę na utworzenie placówki. Starania te zostały jednak przerwane wybuchem drugiej wojny światowej.
Inicjatywę udało się sfinalizować dopiero w latach 50. minionego stulecia dzięki zaangażowaniu lokalnej społeczności, a dokładnie założonego w 1954 roku Stowarzyszenia Miłośników Historii i Zabytków Ziemi Tarnogórskiej (obecnie Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej). Pierwsze ekspozycje nowego muzeum otwarto we wrześniu 1958 roku w uratowanej kamienicy przy rynku, zwanej domem Sedlaczka. Z początkiem kolejnego roku muzeum stało się oddziałem Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, natomiast od lipca było administrowane przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Tarnowskich Górach. W 1990 roku Muzeum w Tarnowskich Górach przekształcono w samodzielną instytucję kultury, prowadzoną przez Gminę Tarnowskie Góry.”
Będąca 600-metrowym fragmentem Głębokiej sztolni „Fryderyk”, najdłuższej w rejonie Tarnowskich Gór sztolni odwadniającej, Należała ona do założonej w 1784 roku królewskiej kopalni rudy ołowiowo-srebrowej „Fryderyk”. Możemy ją zwiedzać od 1957 roku.
Sztolnia jest jedną z atrakcji Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Wraz z kopalnią srebra zostały uznane za pomnik natury wraz z rozporządzeniem Prezydenta RP z 14 kwietnia 2004 roku, a już 9 lipca 2017 trafiła na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Rejsy łodzią w podziemnym tunelu możemy odbyć na ulicy Repeckiej a bilety możemy kupić na stronie: http://kopalniasrebra.pl
Kopalnia srebra w Tarnowskich Górach znajdująca się na ulicy Szczęść Boże 81. Otwarta dla zwiedzających od 5 września 1976 r. z trasą turystyczną na głębokości 40 m o długości 1700 metrów, kształtem przypominająca trójkąt z trzema szybami: „Anioł” , „Żmija” i „Szczęść Boże”
Przylegają do niej 3 komory mające od 500 do 2 000 m2. Część szlaku (270-metrowy odcinek) pokonuje się łodziami. Od niedawna Kopalnię Zabytkową mogą odwiedzać także niepełnosprawni. Przed zjazdem w podziemia zobaczyć można oryginalną wystawę minerałów, narzędzi i urządzeń górniczych, a po wyjeździe Skansen Maszyn Parowych.
Zabytkowa Kopalnia i Sztolnia „Czarnego Pstrąga” zostały 14 kwietnia 2004 wpisane na ogólnopolską Listę Pomników Historii. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków w swojej publikacji „Pomniki Historii” zaprasza na niecodzienną wędrówkę po najpiękniejszych zakątkach Polski m.in. właśnie po tarnogórskiej Kopalni. Również wg. rankingu dziennika Rzeczpospolita Tarnowskie Góry należą do setki miast w Polsce (Krakowa, Gdańska, Sandomierza i innych) posiadających w swoim regionie niezwykłe zabytki.
